Wilk Indyjski

Wilk indyjski (Canis indica) – ssak łożyskowy z rodziny psowatych, rzędu drapieżnych. Do niedawna uważany za podgatunek wilka szarego, występuje na pustynnych i półpustynnych obszarach Indii. Niewielki, szczupły o czerwonawej, płowej lub płowożółtej sierści i długich uszach.
Ostatnie badania genetyczne mtDNA dowodzą, że wilk indyjski reprezentuje odrębny gatunek, który najprawdopodobniej wywodzi się od wilka himalajskiego. Ich linie ewolucyjne rozeszły się prawdopodobnie około 400 tys. lat temu podczas izolacji na stepowych częściach płw. Dekan. (Genome Biology, 2003; T.Pietrzak, 2007). Zagrożony z powodu mieszania się ze zdziczałymi psami, utratą siedlisk i polowaniami. Populacja liczy około 2-3 tys. osobników.